De Alpen hebben twee zaken duidelijk gemaakt. Eén: Vincenzo Nibali leidt de dans, galant en groots. Twee: achter hem kruipen een hoop zwalpende zelfverklaarde podiumkandidaten col na col naar Parijs. Allemaal enkele illusies armer en vooral... enkele kilometers rijker in de benen. De rechte lijn van Nibali is nu eenmaal korter dan de diagonale curves van de geslagenen.
De stijlrijkste zwalper was Richie Porte op weg naar Chamrousse. Het Sky-speerpunt ad interim liet zich verleiden tot zorgvuldig gekrassel in de achtergrond. Porte droeg - na het uitvallen van Froome - de verpletterende druk van Sky op zijn 'porte-bagage' maar het koetswerk vertoonde ernstige gebreken. In de Alpen reed Porte door de poorten van ontgoocheling en het besef dat winst in een grote ronde voor hem waarschijnlijk niet weggelegd is. Hopelijk herstelt hij zich in de Pyreneeën. De cols lijken er in ieder geval speciaal voor hem neergelegd, want ze dragen massaal zijn naam: de Portet-D' Aspet, de Port de Balès en de Col du Portillon. Werkt inspirerend!
Ook zorgen voor Jurgen... Hij mag zijn Tour definitief beschouwen als een mislukt avontuur. Straffe toebak in de Dauphiné maar slappe koffie in de Tour. Hopelijk herprofileert hij nu snel zijn koersgedrag en trekt hij eindelijk eens ten aanval. De Pyreneeën moeten de prelude worden van 'le nouveau Jurgen Van den Broeck'. Al dat beulenwerk op afzondering moet toch ergens renderen?
Rui Costa werd wereldkampioen na een boerenjaar, maar momenteel rijdt hij als een schim op zoek naar diezelfde ongenaakbaarheid. Hij lijdt aan hetzelfde syndroom van Philippe Gilbert na zijn wereldtitel. Een seizoen om grotendeels te vergeten omdat de feestelijke en zonnige naweeën van de wereldtitel een gezonde basisconditie voor het volgende seizoen in de weg stonden. Door iets te veel Costa del Sol krijgen we iets te weinig Costa op hol...
Eerherstel dringt zich op... Hun moed ligt momenteel aan scherven maar met enig puzzelwerk brengen die scherven misschien nog geluk. Hopelijk worden de Alpenzwalpers van gisteren de Pyreneeënpiraten van de komende week. Het is hen gegund...
De stijlrijkste zwalper was Richie Porte op weg naar Chamrousse. Het Sky-speerpunt ad interim liet zich verleiden tot zorgvuldig gekrassel in de achtergrond. Porte droeg - na het uitvallen van Froome - de verpletterende druk van Sky op zijn 'porte-bagage' maar het koetswerk vertoonde ernstige gebreken. In de Alpen reed Porte door de poorten van ontgoocheling en het besef dat winst in een grote ronde voor hem waarschijnlijk niet weggelegd is. Hopelijk herstelt hij zich in de Pyreneeën. De cols lijken er in ieder geval speciaal voor hem neergelegd, want ze dragen massaal zijn naam: de Portet-D' Aspet, de Port de Balès en de Col du Portillon. Werkt inspirerend!
Ook zorgen voor Jurgen... Hij mag zijn Tour definitief beschouwen als een mislukt avontuur. Straffe toebak in de Dauphiné maar slappe koffie in de Tour. Hopelijk herprofileert hij nu snel zijn koersgedrag en trekt hij eindelijk eens ten aanval. De Pyreneeën moeten de prelude worden van 'le nouveau Jurgen Van den Broeck'. Al dat beulenwerk op afzondering moet toch ergens renderen?
Rui Costa werd wereldkampioen na een boerenjaar, maar momenteel rijdt hij als een schim op zoek naar diezelfde ongenaakbaarheid. Hij lijdt aan hetzelfde syndroom van Philippe Gilbert na zijn wereldtitel. Een seizoen om grotendeels te vergeten omdat de feestelijke en zonnige naweeën van de wereldtitel een gezonde basisconditie voor het volgende seizoen in de weg stonden. Door iets te veel Costa del Sol krijgen we iets te weinig Costa op hol...
Eerherstel dringt zich op... Hun moed ligt momenteel aan scherven maar met enig puzzelwerk brengen die scherven misschien nog geluk. Hopelijk worden de Alpenzwalpers van gisteren de Pyreneeënpiraten van de komende week. Het is hen gegund...
RSS Feed
